OKUMA AŞKINA OTEZİ'NİN DÖNÜŞÜ-KAYA'NIN KİTABI

OKUMA AŞKINA ----------------------- OTEZİ’NİN DÖNÜŞÜ KAYA’NIN KİTABI 1.BÖLÜM KÜÇÜK BENGİSU(6)

Çalıların içinden iri yarı iki bozkurt çıkmıştı. Korkunç bakışları ve sivri, keskin dişleriyle parçalamaya hazır Gülce'yi süzüyorlardı. Gülce bir an hayal gördüğünü düşündü. Bu olabilir miydi? Kaya'nın sesi geldi az ileriden. "_Burayı hep atlamamın nedeni sendin demek... " Gülce vakit kalmadığını fark etmiş kurtlara aldırış etmeden sesin geldiği tarafa hızla yönelerek yüksek sesle Kaya'ya seslendi:_TOMABAY! KAYA TOMABAY! İki kurt Gülce bağırmaya başlayınca birbirlerine baktılar ve iki ayrı yönde koruluğun içinde kayboldular.Yoldaşının sesini duyar duymaz Kaya hala belli belirsiz önünde duran kapıdan hızla uzaklaştı, aynı anda Gülce'nin haykırış halini alan sesine doğru koşar adım yönelirken kapı tamamen kayboldu. Kapıyla birlikte ardında aniden beliren iki gölge de kayboldu. Gülce kendisine doğru koşarak gelen Kaya'yı görünce durdu ve derin bir nefes aldı. Görevini başarmıştı, muzip bir gülümseme yayıldı yüzüne. Kaya şaşkın bir halde soluk soluğa bu gülümsemenin nedenini anlamaya çalışıyordu. Sinirlenmişti ancak daha çok şaşkındı. Derin bir soluk aldı olabildiğince alçak bir sesle konuşmaya başladı; "Hem bangır bangır bağırıyorsun ormanda 'sayeler' var diye, hem de muzip muzip gülüyorsun. şaka mı bu şimdi ." Sesi daha da alçaltarak devam etti;"Tam da kapıyı bu.." Gülce telaşla susturdu Kaya'yı, yüzündeki gülümseme gitmiş, çok ciddi bir hal almıştı: "Sakın! burada olmaz şimdi olmaz. Şimdi eve gidiyoruz ve bir türlü yapamadığımız kahvaltımızı yapıyoruz. Börteçine ve sevgili eşini bekliyoruz, onlar ' teşrif' edince o zaman konuşuruz. " Kaya merakla etrafa bakıp heyecan ve sevinçle sordu;"Ne zaman geldiler? nerdeler?" Gülce tek kelime bile etmeden Kaya'yı eve kadar neredeyse sürükleyerek götürdü... Kaya Gülce'nin söylediklerini kafasında oturtmaya çalışıyordu. Ne kadar düşünürse düşünsün ne sayelerin ne de börteçine ve eşinin nasıl olup da burada olduklarını anlayamıyordu. Gülce'nin kendi kadar şaşkın olmayışı daha da kafa karıştırıcıydı. Kendini kaybettiği ve kendine geldiği aralıkta bir şeyler olmuş olmalıydı. "ama ne?" Hiç konuşmadan yemeye başladılar. Gülce de Kaya kadar düşünceliydi. O da bir şeyleri atladığını hissediyordu ve tam olarak adlandıramasa da yanlış bir şey olduğunu düşünmüyordu.