AYNADAKİ İHTİYAR(5)

Büyük çok büyük bir kuşun üzerindeydi. Dağlar, ormanlar aştı. Gökyüzünde öylece asılı duran dev bir aynaya doğru uçuyordu. Aynada yine ihtiyar kadın belirdi. “zamanımız azalıyor Kaya. Artık beni aramaya başlamalısın. Ormana git… beni bul!”

Kan ter içerisinde uyandı. Başucunda duran saate baktı;gece yarısını henüz geçmişti. Su içmek için aşağı kata mutfağa indi. Bir bardak su içip yatağına dönmeyi planlıyordu. Çatı katının kilitlerinin açıldığını duydu. “Bu olabilir mi?” diye heyecanla ve mümkün mertebe sessiz olmaya gayret ederek,çatıya çıkan merdivenleri birer ikişer çıkmaya başladı. Korkuyla nefesini tuttu Kaya. Çatı kapısı gerçekten de açılmıştı ve bir takım sesler geliyordu. Çatı katındaki odada birileri telaşlı bir konuşma yapıyordu. Sesler tanıdık gelmişti, hatta birinin Gülce olduğuna emindi. “Gülce’nin orada ne işi olabilir ki?” Üstelik o günden sonra tüm denemelerine rağmen kapı hiç açılmamışken, şimdi Gülce orada kiminle konuşuyor olabilirdi? Nefesini tutmuş sessiz sessiz son basamağa kadar çıkmıştı. Şimdi içerideki konuşmaları daha net duyabiliyordu. “İki kişiden fazlalar. Gülce ne işler çeviriyorsun. Geldiğinden bu yana oldukça garip davranıyorsun zaten. Sürekli beni gözetliyormuşsun gibi hissediyorum…tamam rahatsız edici gelmiyor, hatta bazen senin adına nedensiz bir üzüntü duyuyorum . ama artık endişelenmeye başladım.” Kaya konuşmaların kendi hakkında olduğunu fark ettiği anda düşüncelerinden sıyrılıp dikkatle dinlemeye başladı. Ancak, geç kalmıştı. Duyabildiği son sözler “mutlaka ormana gitmeli. Küçük bengisuyu bulmayı başarırsa hatırlaması da kolaylaşacaktır.” oldu. Kaya daha fazla dayanamayarak odaya girdi. Ama oda bomboştu. Duvardaki ve odanın ortasındaki aynalar haricinde hiç kimse yoktu. Kaya bir an için yine zihninin ona oyun oynadığını düşündü. Ta ki; aynanın içerisinden

 Gülce’nin çıktığını görünceye kadar. Bu olabilir miydi? Gülce aynanın içinden çıkıyordu. “HAYIIIRR!

Çıldırıyor muyum? Hala ruya görüyor olmalıyım”. Umutsuzca Gülce’nin gözlerine baktı.

 Gülce de bunu beklemiyor olmalıydı ki, hafiften bir panik havasına girmişti. Bir şeyler söylemek istercesine ağzını açıp kapattı.Kaya sendeledi, bilincini kaybedip yere düşmeden

 önce mırıldanarak “hala ruya görüyorum…bu sadece bir ruya…” dedi ve yere düştü.  
Sabahın ilk ışıklarıyla uyandı. Yatağındaydı. yüzüne bir gülümseme yayıldı. Yüksek sesle “rüya olduğunu biliyordum.” diye haykırdı. Mutluydu ancak, içinde garip bir istek uyanmıştı. “bu gün mutlaka şu arka bahçeyi bir ziyaret etmeliyim”. Kaya evin arkasında ta denize kadar uzanan ormanlık alana bu şekilde hitap etmeyi seviyordu. “Arka bahçe” Kaya geldiğinden bu yana en az üç kez keşfe çıkmıştı. Hayran olduğu muazzam güzelliklerin saklı olduğu bir yerdi burası. Kaya da çok seviyordu. Ancak bu kez geceki olayların rüya olduğunu doğrulamak adına gidecekti ve Gülce’yi yanına almadan, ona haber vermeden gitmeye karar vermişti. Gülce artık bir şüpheliydi.  

AYNADAKİ İHTİYAR(4)

 Beni bulmalısın Kaya. Beni bulmalısın fakat,önce kendini bulmalısın kızım. Sen gerçekte kimsin? Nereden geldin? Nereye gitmelisin? Aşağıda salondaki saatte sana ait bir şey var onu al. Ona iyi sahip ol. Zamanı gelince açmayı başaracaksın. Sana evinin yolunu o   açacak. Her şeyi hatırlamalısın. Unuttuğun sandığın geçmişini yeniden bulmalısın. Her şey buna bağlı Kaya. Her şey senin hatırlamana bağlı. Kaya bir an soluksuz kaldı. Aynadaki ihtiyar kaybolmuştu. Şimdi kendi yansımasını görüyordu. Zihninde sarı bir duman bulutu uçuşuyordu. Hatırlaması gereken her şey bu bulutun ardına gizlenmişti sanki. Kaya bulutun içine daldı. Öyle koyu bir buluttu ki kaybolduğu hissiyle panikledi. Korkunç bir şeyler vardı bulutun ardında kendi çığlığını duydu. Her şey bir anda silinirken yere düştüğünü hissetti. İşte hastane odasında aynada kaybolan kadın. Aynadan yine çıkıyordu. Bu doğru olamazdı. Yere düşmeden önce Kaya’yı yakalayıp sımsıkı kucakladı. Kaya “anne?..” derken bilincini tamamen kaybetmişti. Gözlerini güçlükle araladığında gördüğü, Gülce’nin artık telaşlanmaya başlamış haliydi. “Uyan kızım, kendine gel. Kaya neler oldu? Uyan Kaya..” diyerek neredeyse çığlık atma noktasında bağırıyor omuzlarından Kaya’yı sarsıyor ve hatta ağlıyordu. Kaya gülümsemeye çalıştı. “Sakin ol Gülce ben iyiyim bir şey olduğu yok…sadece ben şey,bayılmışım galiba? Aynada ihtiyar bir kadın vardı. Sonra..sonra şey ..”    

    

 Kaya..” diyerek neredeyse çığlık atma noktasında bağırıyor omuzlarından Kaya’yı sarsıyor ve hatta ağlıyordu. Kaya gülümsemeye çalıştı. “Sakin ol Gülce ben iyiyim bir şey olduğu yok…sadece ben şey,bayılmışım galiba? Aynada ihtiyar bir kadın vardı. Sonra..sonra şey ..”  

Söyledikleri Kaya’ya deli saçması gibi görünmeye başladı. Aniden sustu, Gülce’nin umut dolu bakışlarının söndüğünü göremedi. İçine kapandı. “ Aynadan hastanedeki gördüğüm kadın çıktı mı diyecektim? Delirmeye başlıyorum sanacaklar yine en iyisi susmak. Muhtemelen hayal ,yada halüsinasyondan ibaret bir buhran anı olmalı.” Gülümsemeye çalışarak misafirinin üzgün yüzüne baktı. Garip bir şeyler vardı ama o anda anlayamayacaktı.