OTEZİ’NİN DÖNÜŞÜ

KAYA’NIN KİTABI

1.BÖLÜM

KÜÇÜK BENGİSU(3) 

‘Senin delirdiğini veya deli olduğunu düşünmüyorum. Hatta …hatta sana inanıyorum. Yani şu şekilde olabileceğini düşünüyorum; buraya hatıralarını bulma ümidiyle gelmiştin. İki koca ay geçti silik birkaç anı dışında bir şey bulamadın. Merdivenin başındaki şu koca hurdanın karşısında saatlerce dikilip durdun, hem de günlerce ve sonra bana ‘sanki küçük bir kızken bu saatin içine bir şeyler saklamıştım gibi hissediyorum. Fakat bu imkansız’ deyip dikilişini sonlandırdın. Neydi biliyor musun,hatırlamaktan korktuğunu düşünüyorum. Çünkü açıp bir kez olsun saati kontrol etmedin. Ama ben ettim’ Kaya heyecandan gerilmişti ve atladığı bir şeyi o an hatırladı. Gülce fark etmemiş gibi devam etti. ‘ancak kapağı sıkışmış mıdır nedir bir türlü aça..ma..dımm hey ne oldu öyle alev almış gibi nereye ?’

Kaya ok gibi fırlayıp soluğu saatin önünde aldı. Bir taraftan da heyecanla konuşuyordu. ‘ saatte bana ait bir şey var.. olmalı.. öyle demişti.. ‘Beni bulmalısın Kaya. Beni bulmalısın fakat,önce kendini bulmalısın kızım. Sen gerçekte kimsin? Nereden geldin? Nereye gitmelisin? Aşağıda salondaki saatte sana ait bir şey var onu al. Ona iyi sahip ol. Zamanı gelince açmayı başaracaksın. Sana evinin yolunu o açacak. Her şeyi hatırlamalısın. Unuttuğun sandığın geçmişini yeniden bulmalısın. Her şey buna bağlı Kaya. Her şey senin hatırlamana bağlı.’ Kaya söylenmemesi gereken bir şey söylemiş gibi iki eliyle birden ağzını kapattı. Gülce deli cesareti göstererek bir risk aldı pişman olunacak bir risk ama pişman olmadı. ‘Kim? Kaya kim söyledi sana bunları?’ kaya bunalmaya başlamıştı. O an gerçekten de hatırlamaktan korktuğunu fark etmişti. Geçmişinde bulacakları onu gerçekten de çok korkutuyordu. Umutla ve heyecanla koştuğu saatten elini titreyerek çekmekteydi. Gülce çabuk ve kararlı davrandı.

 ‘Kimdi o? Kim söyledi saate bakmanı? Yoksa bunu damı unuttun? Cevap ver!’

Kaya köşeye sıkışmıştı. İstemese bile zihni ve iradesi isteği dışında zorluyordu. Hatırlayamadığı geçmişi onu kendini bulmaya zorluyor, mecbur bırakıyordu. Bu sorunun cevabını biliyordu zaten

; korkutucu tarafıysa, ismini hatırlıyor olmasıydı. Başı çatlayacakmış gibi ağrıyordu sanki beyni infilak edcekmiş gibi zonklamaya başlamıştı. Gülce tekrar haykırarak sordu: ‘Kim? Kim? Kim?..’ Kaya Gülcenin sonsuza dek mütemadiyen bu soruyu sorup durağını düşündü, çaresiz cevabı haykırdı:

 ‘Aynadaki ihtiyar, aynadaki ihtiyar söyledi. Otene söyledi. Kamana Otezi söyledi. Öfke ve korkuyla titremekteydi ve sanki sarı bir dumanın içinde kaybolmuştu yine…